Een academische studie werkt ongetwijfeld op verschillende manieren door in het leven.

Van een aantal manieren ben ik mij waarschijnlijk niet eens goed bewust.

Zo ben ik misschien beter in staat geworden om te relativeren en heb ik mogelijk meer evenwicht in mijn leven gevonden.

Ik heb in elk geval zeven belangrijke punten opgesomd.

Filosofie heeft mij de ogen geopend voor allerlei mogelijke denkwerelden en dat het leven op zeer verschillende wijzen te beleven is.

Ik ben meer en meer gaan beseffen, dat je het leven qua beleving in hoge mate in eigen hand hebt.

Je hoeft je met andere woorden niet zomaar gevangen te voelen in je eigen denkwereld.

Waarom zou je binnen je eigen beperkte horizon moeten blijven leven?

Op de universiteit heb ik mij veel beter leren uitdrukken zowel mondeling als schriftelijk.

Daardoor heb ik een veel beter grip gekregen op mijn eigen levensverhaal.

Een ieder die tegen een vraagstuk in het leven oploopt, kan volgens mij in de academische filosofie de nodige hulpmiddelen vinden om een vraagstuk inzichtelijk te maken.

Het inzichtelijk worden van een vraagstuk betekent dan meestal, dat een oplossing of een verdedigbaar te maken keuze voorhanden is.

Mede door de filosofie heb ik een deels autobiografische roman kunnen schrijven, hetgeen zonder een studie van deze aard nooit op een voor mij bevredigende wijze zou zijn gelukt.

Ook wanneer iemand geen specifiek te benoemen problemen of vraagstukken heeft, kan paradoxaal genoeg de vraag opkomen:”Is dit alles wat er is in het leven?”

Zelfs wanneer alles vlekkeloos verlopen is in het leven volgens de gestelde doelen van het individu, kan er uiteindelijk een zekere onvrede blijven bestaan in hoe iemand zich voelt.

In een dergelijke situatie kan het zoeken naar een spirituele weg een optie zijn.

Kan de academische filosofie ook daarin een rol van betekenis spelen?

Ieder individu met spirituele behoeften, die niet het niveau van Zijn heeft van een spiritueel.

Leraar, komt volgens mij in een ontmoeting met deze bijna onvermijdelijk tot vragen als:
”Op welke gronden zou ik deze leraar kunnen volgen?
Hoe kan ik hem of haar beoordelen?
Kan ik hier louter vertrouwen op mijn gevoel over deze leraar?”

Recentelijk heb ik een essay geschreven met als titel:
”Een antwoord op Tolle”.

De kracht van het Nu van Eckhart Tolle wordt door velen beschouwd als het spirituele werk van het afgelopen decennium.

De vraag of en in hoeverre ik Tolle zou kunnen volgen, heb ik mede door mijn studie-achtergrond voor mijzelf kunnen beantwoorden.

Weliswaar heeft mijn kennis van de filosofie in dit essay niet noodzakelijkerwijs het laatste woord.

Wel echter heeft deze kennis mij een rationele basis gegeven voor een meer verantwoorde beoordeling van dit werk.

Door deze studie ben ik meer gevoel gaan krijgen voor de schoonheid van een goed geschreven literair werk, of dit nu een roman, een biografie of een wetenschappelijk werk betreft.

Zelfs wanneer ik het niet eens ben met de denkwijzen en conclusies van bepaalde schrijvers, ben ik toch vaak in staat om hun werken omwille van hun creativiteit te waarderen.

Wanneer een ander naar een museum of concert gaat om er schoonheid te kunnen ervaren, dan lees ik bijvoorbeeld een literair werk.

Ik ben van mening dat vrijwel ieder mens om het beantwoorden van bepaalde vragen eigenlijk niet heen kan.

Hier wordt dan natuurlijk wel uitgegaan van een zekere denkcapaciteit van het individu.

Vind je dat er een fundamenteel onderscheid is tussen goed en slecht handelen?

Moet je gymnastiek of yoga beoefenen of mag je erop vertrouwen, dat je lichaam wel voldoende soepel zal blijven tot op zeer hoge leeftijd?

Zo zijn er nog veel meer van dit soort belangrijke vragen.

Op basis van veel gesprekken die ik met mensen heb gevoerd, lijkt men niet altijd te beseffen dat het niet-bewust beantwoorden van veel van dit soort vragen, eigenlijk het geven van bepaalde antwoorden al impliceert.

Dit zijn voor de persoon die het betreft, niet altijd de goede antwoorden.

Het niet-nadenken over belangrijke kwesties kan nu eenmaal tot ongewenste gevolgen leiden.

Is het dan niet beter om altijd op een weldoordachte wijze antwoorden te vinden op dit soort vragen, zodat je jezelf op een gegeven moment niets hoeft te verwijten?

Je hoeft jezelf immers niets te verwijten als je altijd consequent volgens je eigen levensvisie hebt geleefd.

Ik onderschrijf hier dan ook graag een uitspraak van Plato:
“Het onbedachte leven is geen leven voor de mens”.

In mijn afstudeerscriptie heb ik de nodige aandacht besteed aan twee te onderscheiden aspecten van zelfrespect: een moreel aspect van zelfrespect en een psychologisch aspect van zelfrespect.

Verder heeft mijn specialisatiedoctoraal onder andere als onderwerp:
“Hoe kan men in verschillende ethische kwesties door middel van verschillende redeneermethoden komen tot weloverwogen oordelen?”

Kwesties rondom ethiek en zelfrespect zijn bij uitstek geschikt om in een filosofische praktijk aan de orde te komen.

Filosofie heeft mij een belangrijke basis gegeven voor het voeren van een praktijk.

Uiteraard mogen mijn gesprekspartners het met mij oneens zijn over meerdere door mij genoemde punten.

Ik zal altijd de gedachtegang van mijn gesprekspartners zoveel mogelijk proberen te volgen.

Wel zal ik altijd op een kritische wijze vragen blijven stellen.

Ik laat mij graag overtuigen door de inzichten van anderen.

Filosofie heeft mij ook geleerd bescheiden te zijn ten aanzien van datgene wat ik denk te begrijpen.